شركت سوگوشوشا

اقتصاد ژاپن
جامعه ژاپنی از تجمع خانوارهای صاحبان صنایع، بوروكراسی دولتی، احزاب سیاسی و دانشگاهها تشكیل گردیده است، بنابراین سیاست، تجارت و جامعه كاملاً به هم پیوسته می باشند. زیرا عقیده عمومی بر آن است كه این تجمع و یا اتحاد باعث حفظ امنیت ملی، ایجاد اشتغال كامل و توزیع خطرات (ریسك) گوناگون بین همه آحاد ملت می‌گردد. روابط بلند مدت تجاری در بین شركت‌های عضو گروه‌های بزرگ مالی تجاری (كیرتسو ) كه غالباً از طریق نگهداری سهام متقابل محفوظ می گردد به عنوان قلب كاپیتالیزم ژاپنی محسوب می‌شود و سیستم اقتصادی ژاپن اگر چه بر بازار متكی است، با این وجود، از این روابط بلندمدت كه باعث گسترش راندمان بخش‌های مختلف تجاری می‌شود بهره‌مند می‌باشد.

اقتصاد ژاپن و چالش ها
اقتصاد ژاپن دارای نظام سرمایه‌داری است. از نظر میزان تولید ناخالص داخلی (GDP) در جهان رتبه دوم و از نظر تساوی قدرت خرید (PPP) دارای رتبه سوم است.
اقتصاد ژاپن در جنگ جهانی دوم دچار صدمات ویران‌کننده‌ای شد. اما پس از آن، ضمن پرداخت غرامت، با محور قرار دادن تولید، به رشد اقتصادی تصاعدی دست یافت. در سال 1986 از نظر میزان تولید ناخالص ملی (GNP) پس از آمریکا، به عنوان کشوری سرمایه‌داری، به رتبه دوم دست یافت. اما در سال 1974، در اثر بحران نفت، رشد اقتصادی تصاعدی متوقف شد و به خاطر نزول ارزش ین، صنایع بسیاری قدرت رقابت را از دست دادند و متلاشی شدند. از سوی دیگر صنایعی نظیر خودروسازی با اتخاذ تدابیر مناسب در تولید، با عبور از بحران تنزل ارزش ین، به صنایع کلیدی ژاپن تبدیل شدند.
در نیمه دوم دهه 1980، ژاپن در اثر ایجاد اقتصاد حبابی (زمین) و نابودی آن و رکود بلند مدت اقتصادی، با نزول نرخ رشد اقتصادی و بحران مالی روبه‌رو شد. در برنامه‌های سیاست‌ مالی با هدف محاسبه صدمات رکود اقتصادی، بدهی‌های بخش دولتی بیش از 750 تریلیون ین محاسبه شد. در نتیجه این وضعیت، علی‌رغم رهایی از دوران رکود اقتصادی، مشکل افزایش تفاوت درآمدها به وجود آمده است. بر اساس آمار سال 2002 سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) ، نرخ فقر ژاپن 3/15 درصد است. (جامعه طبقاتی) در اثر فشار ناشی از رشد اقتصادی کشورهای 1BRICS، اصلاح ساختار صنعتی به منظور بازیابی توان رقابت به یکی از ضرورت‌های ژاپن مبدل شده است. گفته می‌شود که ژاپن کشوری فاقد منابع است. در زمینه منابع زیرزمینی میزان کل تولید یقیناً ناچیز است. ولی ژاپن از بابت منابع معدنی بسیار غنی است به طوری که «موزه منابع معدنی» نام گرفته است. در این میان در تولید گوگرد در جهان مقام پنجم را دارد و در مورد سنگ آهک نیز به اندازه مصرف داخلی تولید وجود دارد. اما تولید سایر مواد نظیر روی، سرب، مس، زغال‌سنگ وگاز طبیعی، برای مصرف داخلی نیز ناچیز است. مهمترین صنعت ژاپن صنعت خدمات است که به آن صنعت سوم نیز می‌گویند. این صنعت در ژاپن به پیشرفت‌های بسیاری نائل آمده است. همچنین در حوزه موسوم به صنعت دوم یعنی صنایع کارخانه‌ای نیز بسیار قدرتمند است و در آن میان در تجارت محصولات تولیدی بسیار پیشرفت کرده است. ژاپن در زمینه فناوری صنعتی، بالاترین استانداردهای دنیا را دارد و در صنایع خودروسازی، الکترونیک، کشتی‌سازی و صنایع وابسته به آهن و فولاد چند کارخانه عظیم دنیا را در خود جای داده است. بزرگ‌ترین شرکای تجاری ژاپن عبارت اند از آمریکا، چین، کره جنوبی، کشورهای آسیای جنوب‌شرقی، اعضای اتحادیه اروپایی، عربستان سعودی و غیره.
 واردات اصلی ژاپن را نفت، سنگ آهن و مواد غذایی تشکیل می‌دهند و صادرات عمده آن، خودرو، وسایل الکتریکی، دستگاه‌های الکترونیکی، ماشین‌های صنعتی و ربات‌های کارخانه‌ای هستند.

معرفی شرکت سوگوشوشا
سوگوشوشا سازمان‌های مرکب، متنوع و منحصر بفردي می‌باشند که نقش مهمی در رشد اقتصاد مدرن ژاپن ایفا می‌کنند. سوگوشوشا بعنوان عرضه کنندگان/ عمده فروشان برتر، زنجیره‌های عرضه صنعت ژاپن را با فراهم کردن نیازهای مربوط به مواد خام، تکنولوژی و انرژی برای تولید‌کنندگان اصلی و فرعی بهینه‌سازی کرده است و در عین حال توزیع بین بخش تولید و بخش خرده‌فروشی دست پایین را منطقی کرده است. بطور همزمان سوگوشوشا، برای محصولات شرکت‌های ژاپنی در کشورهای خارجی نیز بازاریابی کرده است. این امر در صعود ژاپن به عنوان یک ابر قدرت اقتصادی تا حد زیادی دخیل بوده است. آنچه که چندان شناخته نشده است نقش مهمی است که آنها در صحنه جهانی ایفا کرده‌اند.
گفته شده است که در خارج از ژاپن، چنین سازمان‌هایی چندان شناخته شده نیستند و کسانی که این شرکت‌ها را می‌شناسند به سختی می‌توانند شرح دهند که سوگوشوشا دقیقاً چه کاری انجام می‌دهند.
هدف این قسمت، کمک به شما در شناخت بهتر سوگوشوشا با استفاده از ماروبنی بعنوان یک مثال اصلی، با شرح این موضوع که آنها چه کسانی هستند،  چه کاری انجام می‌دهند و چه چیزی آنها را منحصر بفرد کرده است و چگونه توسعه یافته‌اند و مدل‌های تجارتی آنها چه چیزهایی هستند، می‌باشد.

برخی فعالیت‌های اخیر در زمینه تجارت و سرمایه ‌گذاری
برای شروع، بیایید به برخی سرمایه‌گذاری‌ها و فعالیت‌های تجارتی و ماروبنی در طول نیم سال مالی سال 2011 تا سال مالی 2012 نگاهی بیاندازیم.
ماروبنی حدود 30 سرمایه‌گذاری را انجام داده و قراردادهایی برای بیش از 10 پروژه اصلی دیگر امضاء کرده است و در طول همان دوره بیش از 90% این عملکردها در 20 کشور مختلف خارجی اتفاق افتاده است. این فهرست شامل هر نوع سرمایه‌گذاری مثل سرمایه‌گذاری در مس، آهن و معادن ذغال سنگ تا تحت مالکیت قرار دادن محل‌های ذوب آلومینیم، میدان‌های نفتی برون مرزی و داد و ستد گاز و نفت و سنگ می‌باشد. از خرید از یک توزیع کننده نوار نقاله، شرکت خدمات و بخش‌های هوانوردی و داد و ستد تولید ظرف‌های مقوایی گرفته تا شرکت تجارتی کلان و عمده فروش غذاهای دریایی از مشارکت در پروژه‌های خط آهن و نیروی برق گرفته تا سرمایه‌گذاری در مزرعه‌های بادی برون مرزی، کارخانه‌های نیروی خورشیدی و مطلوبیت اصلاح آب و از مورد ادعای مالکیت قرار دادن در یک شرکت بیمه‌گذار، لوله‌های LNG و یک شرکت لیزینگ ماشین‌آلات ساخت و ساز گرفته تا توسعه یک مجموعه خرید و اداری و مشارکت در پروژه مدرن سازی پالایشگاه نفت و موارد بسيار دیگر.
اکنون با ضرب کردن این تعداد دفعات عملکرد سوگوشوشا در 7، می‌توانید نه تنها تنوع گسترده و دستیابی به سطح بالای جهانی را تصور کنید بلکه می‌توانید به نقش مهمی که در اقتصاد دنیا ایفا می‌کنند پی‌ببرید.
از سوی دیگر، وقتی می‌شنوید که یک شرکت با این سطح تنوع هنوز بعنوان یک ماهیت تجارتی، در عرصه رقابت حضور دارد شگفت زده خواهید شد. چگونه یک ماهیت واحد می‌تواند در تمام این صنایع مختلف شرکت داشته باشد؟ قابلیت تجارتی هسته ای آنها در دنیا چیست؟
ترجمه کلمه‌ی Sogo Shosha
ترجمه انگلیسی سوگوشوشا اغلب تحت عنوان «شرکت تجاري اصلی، بنگاه اقتصادی یا خانه» تعریف می‌شود. معنی واقعی سوگوشوشا ترکیب کردن یا متحد کردن دامنه وسیعی از تابع ها و کالاها، خدمات در یک مؤسسه بازرگانی می‌باشد. ترجمه بهتر برای سوگوشوشا می‌تواند «فعالیت‌های تجارتی پراکنده متنوع» باشد.
کلمه سوگوشوشا به خودی خود، برای تمام اهداف اجرایی، یک نام تجاری در ژاپن می‌باشد. وقتی ژاپنی‌ها این کلمه را می‌بینند معانی زیر به ذهن آنها خطور می‌کند: خیلی بزرگ، متنوع، فرهیخته و بین‌المللی در واقع سوگوشوشا در اقتصاد و جامعه ژاپن کاملاً معروف می‌باشد و در رأس هرم تجارت ژاپن قرار دارد.
اندازه، دیدگاه و تنوع باعث شده است که تقلید کردن از شوشا مشکل باشد، بنابراین در خارج از ژاپن معروف و شناخته شده نمی‌باشد.
مدل تجاری و سازماني سوگوشوشا در ژاپن منحصر بفرد می‌باشد. این یک انعکاس از توسعه اقتصاد منحصر بفرد خود ژاپن می‌باشد که نخست در طول دوره بازسازی میجی در صنعتی شدن و تجارتی شدن سریع در نیمه دوم قرن نوزدهم و سپس در دوره بازسازی صنعت و فراساختار ژاپن در پی جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد. سوگوشوشا بعنوان واحدهای مستقل بسیار بزرگ از نظر اندازه و دیدگاه ظهور کرده‌اند. آنها از نظر محصولات و خدمات و همینطور از نظر جغرافیایی بسیار متنوع می‌باشند. لازم به گفتن نیست که تقلید کردن از آنها شدیداً مشکل می‌باشد. شرکت‌های کره‌ای مثل سامسونگ یا هیوندای، شرکت‌هایی هستند که اکثر دنیا آنها را نزدیکترین موارد به سوگوشوشا می‌دانند. با این وجود این شرکت‌ها از نظر دیدگاه نسبت به سوگوشوشای ژاپن بسیار کوچکتر و تخصصی‌تر می‌باشد.
سوگوشوشا، 500 شرکت کمیاب جهانی هستند که در واقع در سال 1996، 5 جایگاه اول از کل 6 جایگاه را به خود اختصاص دادند (که برحسب استانداردهای حسابداری آمریکا در سطح پایین‌تری درجه‌بندی شدند ولی هنوز جزو 250 مورد برتر بودند). با این وجود اگر شما از یک مجری بازرگانی از کشور دیگر بپرسید که آیا درباره یکی از سوگوشوشاها چیزی شنیده است یا خیر، او احتمالاً پاسخی شبیه به این را خواهد داد: شرکت تولید کننده فولاد سامیتومو متال (که اکنون با فولاد ژاپن یکی شده‌اند) یا تولید کننده اتومبیل میتسوبیشی (که اکنون توسط انجمن میتسوبیشی که قبلاً یک شرکت کاملاً جداگانه بود کنترل می‌شود) ولی هیچکدام سوگوشوشا نیستند. دلیل اینکه بیشتر مردم درباره سوگوشوشا نشنیده‌اند ساده است چون سوگوشوشا تولید کننده نیستند. اسامی آنها به مشتری و محصولات مرتبط نمی‌باشد.

پنج بزرگ و بقیه (تجدید سازمان از 9 تا 7)
سوگوشوشا چه کسانی هستند؟ اخیراً 7 سوگوشوشا وجود دارد پنج قدرت بزرگ، ماروبنی، میتسوبیشی، میتسوی، ایتوچو، سامیتومو و در پی آنها سوجتیز، یک نوظهور بین نیشو ایوای ونیچی من وتویودا تسوشو، که بازوی تجاری مؤسسه ماشین تویوتا که عمدتاً خودروهای موتوری و قطعات خودروهای موتوری را کنترل می‌کند، می‌باشند و سوگوشوشا قبلی یعنی تومن را که در تلاش برای تبدیل شدن به یک سوگوشوشا دچار مشکل مالی شده بود خریداری کرد. در واقع ماروبنی وایتوجو قبل از جنگ جهانی دوم، در تمام اهداف عملی یک شرکت بودند ولی پس از جنگ با اشغال نیروی متّفق از هم جدا شدند. از نیمه آخر دهه 1970 تا اوایل سال 2000، 9 سوگوشوشا وجود داشت. با این وجود کارهای مشقت بار اقتصاد ژاپن در دهه 1990 و 2000 به نفع کانماتسو تمام شد که بخش‌های تجاري را تولید کرده و تبدیل به چیزی فراتر از یک تاجر ویژه مثل تومن، نیشوایوای، ونیچی من تبدیل گردید که همانطور که قبلاً ذکر شد سوجتیز را شکل داد.
برای ارائه دادن یک نظریه در مورد اندازه 5 سوگوشوشای بزرگ، حجم فروش میانگین پنج سوگوشوشای بزرگ در حدود 123 میلیارد دلار براساس استانداردهای حسابرسی ژاپن می‌باشد. سود خالص بیش از 3 میلیارد دلار می‌باشد و هر شرکت تقریباً دارای ثروت میانگینی معادل 80 میلیارد دلار می‌باشد. بعلاوه یک سوگوشوشا بطور میانگین دارای 500 شرکت فرعی (% 50 + مالکیت) و شرکت‌های وابسته (سهم متعارف 20 تا 50%) با تعداد کارمند بین 50000 و 60000 می‌باشد. ضروری نیست که بگوییم سوگوشوشا در واقع سازمانهای خیلی بزرگ هستند. با این وجود نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که گرچه اینها شرکت‌های بزرگی هستند ولی تقریباً در خطوط تجارتی که در آن شرکت دارند و نیز در ساختارهای سازمانی‌شان همسان هستند.
تنها تفاوت اصلی در عرصه های قدرت آنهاست. برای مثال متیسوبیشی و میتسویی به خاطر قدرتشان در منابع معدنی، فلزات و انرژی شناخته شده هستند، در حالیکه ماروبنی در چیزهایی مثل غلات و کارخانه‌های توان الکتریکی قدرت داشته و ایتوچو در منسوجات و IT بخصوص در سطح دست پایین قدرت دارد.

اهمیت اقتصاد ژاپن / نقش جهانی
سوگوشوشا در رأس هرم تجارت ژاپن قرار دارد. همچنین آنها در ژاپن بلند آواز می‌باشند. یک دلیل، نقش مهمی است که آنها در توسعه اقتصاد ژاپن ایفا کرده‌اند. کل حجم تجارت کنترل شده توسط 9 سوگوشوشا در طول دهه 1980 بیش از 30% کل GDP ژاپن یا وسعت اقتصادی آن بوده است. توجه کنید که اقتصاد ژاپن در دهه 1980، دومین اقتصاد بزرگ دنیا تقریباً به اندازه اقتصادهای آلمان، فرانسه و انگلستان بوده است.
یک رقم تأثیر‌گذارتر، کل مقدار واردات و صادرات کنترل شده توسط ژاپنی‌ها می‌باشد در طول دهه 1980، 9 سوگوشوشا، 65 درصد از کل واردات و حدود 50% از صادرات را پاسخگو بوده است و عمدتاً مواد خام و فرآورده‌های اصلی را وارد کرده و محصولات تولید شده را صادر نموده است. تصور اینکه 4 شرکت قادر به برعهده گرفتن چنین سهم بزرگی از تجارت یک کشور هستند اندکی مشکل بنظر می‌رسد و به شما ایده‌ای را در خصوص نقش مهم ایفا شده توسط سوگوشوشا در اقتصاد ژاپن ارائه می‌دهد.
در واقع تلاش‌هایی از سوی دولت‌های سوسیالیست (وزارت‌های تجارت) در برخی کشورهای اروپای شرق و چین و نیز بنگاه‌های خصوصی در آمریکا و تعداد کمی از کشورهای دیگر برای خلق سازمان‌هایی شبیه به سوگوشوشا در کشورهای خودشان انجام گرفت که علت اصلی آن نقش مهم ایفا شده توسط سوگوشوشا در موفقیت اقتصاد ژاپن بود.
تجارت برون مرزی به اندازه 3 کشور که توسط سوگوشوشا کنترل می‌شود به معنی تجارت است که شامل دو کشور غیر از ژاپن می‌باشد، برای مثال تجارت بین آمریکا و چین از 8% ازکل حجم فروش‌هایشان در دهه 1980 به حدود 30% در حال حاضر افزایش یافته و آنها به عرضه مواد خام و کالاهای واسطه به تولید‌کنندگان برون مرزی ژاپنی ادامه داده‌اند و البته این بطور طبیعی منجر به کاهش واردات و صادرات از ژاپن تحت کنترل سوگوشوشا بعنوان سازندگان ژاپنی تولید شده در بازارهای برون مرزی می‌شود. این بدان معناست که حضور سوگوشوشا درخارج از ژاپن در زنجیره عرضه جهانی تا حد قابل توجهی توسعه یافته است.

ویژگی متمایز یک: اقتصاد‌های حدود - مقیاس
حدود 30.000 آیتم محصول مختلف در هر سوگوشوشا کنترل می‌شود. بعنوان یک تاجر یا دلال در دامنه وسیعی از محصولات شامل مواد خام، کالاهای مصرفی، محصولات دارای تکنولوژی بالا و خدمات عمل می‌کند.
سوگوشوشا نقشي شبيه واسطه‌ها، دلالان، توزیع‌کنندگان یا تاجران یا چیزی بین خریداران و فروشندگان می‌باشند. پس از جنگ جهانی دوم، آنها مواد خام، کالاهای واسطه، منابع انرژی و ماشین‌آلات صنعتی مورد نیاز برای بازسازی صنعت ژاپن را وارد کرده‌اند. همچنین آنها مواد خوراکی را برای کمک به تأمین غذای مردم ژاپن وارد کرده‌اند. بتدریج وقتی صنایع سنگین ژاپن بازسازی شد، سوگوشوشا شروع به صادرات چیزهایی مثل فولاد، منسوجات، ماشین‌آلات صنعتی وکشتی‌ها نمودند.
وقتی سوگوشوشا ً فقط یک واسطه بوده و هیچ منبع یا ابزار تولید تحت مالکیتی نداشت، تنها دو روش برای افزایش واقعی درآمد وجود داشت. یک روش، کنترل کالاها و اجناسی بود که آنها در حجم‌ها و مقیاس بزرگتر تجارت کرده بودند. میلیونها تن ذغال سنگ یا غلات یا کاغذ و خمیر کاغذ و یا صدها هزار کامپیوتر روش دیگر افزایش بهره، به کارگیری تخصص تجارتی شان و به کارگیری آن برای آیتم‌های دیگر یعنی آیتم‌های با ارزش‌تر مثل وسایل نقلیه موتوری، هواپیماها، تجهیزات پزشکی و غیره بوده است. و این همان چیزی است که حدود نامیده می‌شود و انواع کالاهایی را که آنها تجارت می‌کنند افزایش می‌دهد. گفته می‌شود که یک سوگوشوشا اکنون بطور میانگین 30.000 محصول مختلف را از سوزن گرفته تا هواپیما، یا از گچ تحریر گرفته تا ماهواره کنترل می‌کند. کنترل چنین تنوع وسیعی از اقلام در چنین حجم‌های بالایی یک ویژگی منحصر بفرد برای سوگوشوشا به شمار می‌آید که قطعاً در دیگر سازمان‌های تجارتی یافت نمی‌شود.
ویژگی متمایز دو: دیدگاه جهانی جامع، مرکب چند صنعتی
دومین ویژگی متمایز سوگوشوشا تنوع صنعتی آن، یعنی تعداد وسیع شرکت‌های فرعی است که آنها در محدوده جهانی دارا می‌باشند.
برای ساده شدن موضوع، سوگوشوشا به چند شاخه فرعی در صنعت تقسیم می‌شود. آنها دارای شاخه تجارت مواد شیمیایی، غذا، انرژی، فلزات، مواد معدنی، ماشین آلات گوناگون و دیگر شاخه‌های تجارتی تقسیم شده توسط صنعت می‌باشند. اکنون هر کدام از این شاخه‌ها، که در حالت مربوط به ماروبنی، شامل 12 شاخه بودند مسئولیت استراتژی‌های تجارتی خود را در سطح جهانی، سطح اصلی، سطح میانی و سطح پایین دست بر حسب صنعت ویژه، برعهده دارند و تقریباً مثل شرکت‌های مجزا از سوی خود عمل می‌کنند. بعنوان بخشی از استراتژی تجارت، هر شاخه می‌تواند یک شرکت را خریداری کرده، یک دادوستد مشترک را شکل داده و یا یک شرکت جدید را خلق کند (یا برای اهداف استراتژیک سهم متعارف را در شرکت شکل دهد) اینها شرکت‌های فرعی شاخه تجارتی به شمار می آیند و ماروبنی دارای 430 مورد از این شرکت‌های فرعی شاخه تجارتی در سراسر دنیا از جمله ژاپن می‌باشد و تعداد میانگین شرکت‌های فرعی سوگوشوشا بیش از 500 عدد است.
علاوه بر شرکت ژاپنی ماروبنی که شامل 12 شاخه تجارتی است، شرکت‌های فرعی یکپارچه نیز در کشورهای خارجی وجود دارند. برای مثال ماروبنی آمریکا، ماروبنی اروپا، ماروبنی چین، و غیره که میزان شاخه‌های تجارتی آنها و نیز ادارات یکپارچه شان بیشتر از مؤسسه ماروبنی در ژاپن می‌باشد. ماروبنی 120 عدد از این ادارات یکپارچه را دارد که در حدود 110 عدد از آنها بدون مرز می‌باشند. این 120 اداره یکپارچه به اضافه 430 شرکت فرعی شاخه تجارتی از گروه ماروبنی تعداد 32.000 کارمند را در اختیار دارد که بیش از نیمی از آنها خارج از مرزهای ژاپن می‌باشند. ماروبنی دارای حدوداً 370 واحد تجارتی در حال کار در 67 کشور می‌باشد در حالیکه میانگین برای 5 سوگوشوشای برتر نزدیک به 400 واحد مستقر در تقریباً 70 کشور است.
تجارت محصولات در چنین حجم بالایی (مقیاس) به سوگوشوشا اجازه داده است که هزینه‌ها را کاهش داده و این کالاها را با قیمت کمتر ارائه دهد.
نکته مهم در اینجا این است که سازمان‌هایی زیادی وجود ندارند که بتوانند تعداد بسیار زیاد صنایع را از طریق تعداد زیادی از شرکت‌ها بر یک مبنای جهانی گسترده مدیریت کنند.

ویژگی‌های متمایز سه: اقتصادهای توابع
تعداد توابعی که در زیر یک سقف بطور یکپارچه جمع شده باشند بندرت در یک سازمان یافت می‌شوند:
1. در زمینه اجرای عملکرد هسته ای واسط / عمده فروش، شوشا تخصص‌ها و توابعی را در زمینه‌های اطلاعات، لجستیک، مالی، مدیریت خطر و هماهنگ سازی و سازمان‌دهی پروژه‌های بزرگ مقیاس ارائه داده است.
2. برهم کنش و تلفیق این توابع، کلید تجارت سوگوشوشا می‌باشد.
سومین ویژگی متمایز آن چیزی است که آن را اقتصادهای توابع می‌نامیم. سوگوشوشا مهارت‌های دیگری را در زمینه‌های اطلاعات، لجستیک، مالی، و مدیریت خطر توسعه داده است. این توابع برای تجارت‌هایشان بسیار مهم شده‌اند بعلاوه با ترکیب همین توابع، آنها تبدیل به سازمان دهندگان پروژه‌های بزرگ مقیاس گردیده‌اند. مبنای تابع اطلاعات سوگوشوشا، شبکه جهانی جامع آن ها می‌باشد. در مورد ماروبنی، 550 واحد در 67 کشور پایتخت افزار دیجیتال به هم وصل شده‌اند. نرم افزار این سیستم مردم می‌باشند که در هر یک از این واحدها در تماس با دولت‌ها، تجارتها و مشتریان بوده و به آنها اجازه جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات دست اول و خلق تجارت‌های جدید، تکمیل تجارت‌های جاری و فراهم نمودن اطلاعات با ارزش برای مشتریانشان را می‌دهد.
تابع مهم دیگر، لجستیک‌ها یا حمل و نقل و توزیع کالاها و مواد می‌باشد. بعنوان تاجران، این یک فرآیند طبیعی برای سوگوشوشا به شمار می‌آید. از طریق تخصص در زمینه انبار داری، ترخیص کمرگی، بیمه، هماهنگی‌های حمل و نقل و سیستم‌های مدیریت زنجیره عرضه هوشمند آنها می‌توانند به شکل مؤثری کالاها را از درب تولید کننده به درب خریدار انتقال دهند.
تابع مالی نیز یک تابع مهم و الزامی به شمار می‌آید. در مالیه، آنها در توسعه اعتبار (وام دادن)، ضمانت بدهی، فروش تأمین و معامله پول رایج، قراردادهای آتی، مالیه پروژه و سرمایه‌گذاری، در میان موارد دیگر شرکت دارند. فراهم آوردن و تأمین اعتبار (وام ها) و تضمین بدهی برای مشتریان، هم خریدار هم فروشنده، برای گسترش معاملات تجارتی، یک بخش مهم از تجارت آنها به شمار می‌آید چون مالیه پروژه برای پروژه‌های بزرگ مقیاس و سرمایه‌گذاری‌ها (مالکیت) در تجارتهای هسته‌ای برای حفظ خود بعنوان واسطه‌ها در زنجیره تجارت اهمیت دارد.
تابع دیگر، مدیریت خطر است که شامل خطر اعتبار، خطر سرمایه‌گذاری و خطر کشور می‌باشد. با تجربه طولانی در انجام تعهدات تجارتی و بازرگانی بین کشورها در صنایع متنوع و زمینه‌های تولید، آنها سیستم‌های مدیریت خطر فرهیخته‌ای را برای تقویت و تکمیل تجارت خود شکل داده‌اند.
در نهایت، با به بکارگیری شبکه اطلاعات جهانی شان به همراه تجارت، لجستیک‌ها، توابع مالی و توابع مربوط به مدیریت خطر، آنها توانسته‌اند سرویس‌های چندگانه را برای مشتریان خود بعنوان یک نوع ابرعرضه کننده بدون واسطه فراهم آورند و در عین حال بطور همزمان پروژه‌های بزرگ مقیاس خود (فراساختارها وغیره) را سازماندهی کنند.
بعنوان یک مثال ساده، با ترکیب کردن لجستیک‌ها با توان مالی، سوگوشوشا توانسته است یک نوع سازمان بدون واسطه و یک توقفگاهی را برای مشتریان خود، طبق نقش سنتی‌شان بعنوان عرضه کننده از طریق کنترل حمل و نقل کالاها (اقتصادهای حدود - مقیاس امکان ایجاد هزینه‌های حمل و نقل کمتر را فراهم می‌آورد) خلق کرده و ریسک را هم برای فروشنده و هم برای خریدار کاهش داده و نیز مالیه را به شکل وام (اعتبار) برای کسب کالاها فراهم آورند. بطور همزمان از طریق شبکه‌های جهانی شان (اطلاعات)، آنها می‌توانند بازارهای جدید (مشتریان) را برای خریداران پیدا کنند.
در پروژه‌های بزرگ مقیاس، آنها می‌توانند شبکه‌های جهانی شان را برای یافتن پروژه‌ها، مورد استفاده قرار داده، با دولت‌های محلی و پیمانکاران هماهنگ شده و کنسرسیومی را متشکل از شرکت‌های صاحبکار در ژاپن و یا شرکت‌های بدون مرزی سازمان‌دهی کرده و ماشین آلات، قطعات و مواد مورد نیاز برای یک پروژه بزرگ مقیاس را تأمین منبع نمایند. بطور همزمان آنها از مهارت‌های مالی پروژه خود برای هماهنگ شدن با تأمین مالی پروژه (تجربه طولانی با دولت و مؤسسات مالی خصوصی) استفاده می‌کنند که می‌تواند شامل سرمایه‌گذاری خود آنها بوده و یا از منابع دیگری تأمین گردد. آنها می‌توانند از تخصص لجستیک خود برای جابجا کردن ماشین‌آلات، قطعات و مواد استفاده کرده و ساختار پروژه را طبق سرنوشت کاربر نهایی سازمان‌دهی نمایند.
ضروری نیست که بگوییم یافتن چنین آرایه‌ای از توابعی که زیر یک سقف بصورت یک مؤسسه تجارتی تلفیق شده است، امری غیر معمول است. سوگوشوشا آینه‌ای است که توسعه اقتصاد ژاپن را منعکس می‌کند. برای درک بهتر تجارت‌هایی که سوگوشوشا در عصر امروز در آنها شرکت دارد باید نگاهی به چگونگی توسعه و رشد سوگوشوشا در طول زمان بیاندازیم اگر چه روی چگونگی رشد مدرن سوگوشوشا بعد از جنگ جهانی دوم تمرکز شده و بررسی جزئی منابع و منشأهای آنها نیز می‌تواند مفید باشد.
در پی بروز حباب اقتصادی، سوگوشوشا با تغییرات داخلی بعنوان یک اقتصاد بالغ، با رشد کم (نرخ تولد کم/جامعه پیر)، یک بحران مالی و تزلزل اعتبار، فشارهای انقباض اقتصادی و نظام‌زدایی در اقتصاد روبرو گردید. بطور همزمان آنها با چالش‌هایی از قبیل انقلاب و تحول IT، رشد تولید در چین و دیگر کشورهای نوظهور، بحران آسیا (سرمایه‌گذاری شدید) و جهانی شدن یعنی رقابت مگا روبرو گردیدند. این باعث بروز مشکلات جریان نقدینگی و افت‌های مالی در سوگوشوشا گردید.

درک نحوه اندیشیدن سوگوشوشا – مدل تجارتی
برای درک و شناخت بهتر سوگوشوشا و مدل تجارتی آنها، باید بر زنجیره عرضه یا زنجیره ارزش یا آنچه که برخی آن را جریان تجارت می‌نامند، کار کنیم. همه اینها یک معنی را در بردارند. هر محصول دارای یک زنجیره عرضه از مواد خام که به مواد واسطه و کالاهای اصلی نیمه تمام شده پردازش می‌شوند، می‌باشد که در عوض برای ساخت یک محصول تمام شده سطح متوسط، برای ارائه به عمده فروشان و پس از آن به خرده فروشان و در نهایت برای رسیدن به مشتریان در فرآیند توزیع دست پایین استفاده می‌شوند.
هدف اصلی سوگوشوشا یا حتی بهتر است بگوییم رویای آنها یکپارچه کردن زنجیره عرضه با مشارکت در هر مرحله از زنجیره، مرحله اصلی، مرحله میانی و مرحله دست پایین در صورت امکان می‌باشد. البته هر محصول تمام شده دارای زنجیره عرضه خود می‌باشد، بنابراین هزاران هزار زنجیره عرضه محصول وجود دارد. قطعاً سوگوشوشا نمی‌تواند در هر زنجیره عرضه در تمام مراحل آن قرار بگیرد، با این وجود آنها توانسته‌اند تعدادی از زنجیره‌های عرضه محصول را تا حد قابل توجهی یکپارچه سازند. با بکارگیری لجستیک‌ها و تخصص‌های مالی خود، سوگوشوشا در برخی موارد قادر به یکپارچه سازی نسبی زنجیره عرضه از بخش اصلی به بخش میانی، یا از بخش میانی به بخش پایین دست و در برخی موارد یکپارچه سازی کامل آن از بخش اصلی تا بخش پایین دست بوده است.
این همان چیزی است که مبنای تفکر سوگوشوشا و مدل تجارتی آنها را شکل می‌دهد. برای ساده کردن موضوع و قابل درک کردن آن، به برخی مثال‌ها با استفاده از موارد ماروبنی نگاهی می‌اندازیم.
زنجیره عرضه وسایل نقلیه موتوری/ مواد معدنی – فلزات (زنجیره ارزش، جریان تجارت) مثال: سازندگان لوازم اتومبیل، فولاد، ذغال سنگ، کانه‌ها، کک – آهن
در مثال اول، کانه آهن و ذغال سنگ کک، فولاد و ماشین‌ها مثال‌های قدیمی یک زنجیره عرضه سوگوشوشا (یا زنجیره ارزش یا جریان تجارت) می‌باشند و حداقل 2 شاخه تجارت مختلف (فلزات و مواد معدنی و ماشین آلات حمل و نقل) را در بر می‌گیرند.
اصولاً بعنوان یک تاجر یا یک واسطه بین خریدار و فروشنده، ذغال سنگ کک و کانه آهن را از شرکت‌های معدن دار خریداری کرده و حمل و نقل و تحویل به خریدار را هماهنگ می‌کند که در این حالت تولید کننده فولاد در ژاپن می‌باشد. آنها سپس محصول فولادی تمام شده را خریداری کرده یا آن را از تولیدکننده فولاد دریافت کرده و حمل و نقل را به خریدار مثلاً به آمریکا هماهنگ می‌کنند که در آن بازاریابی یا عمده فروشی به دلالان صورت می‌گیرد.
بعنوان یک واسطه در زنجیره عرضه، ماروبنی از خرید و فروش یا از یک کمیسیون برای مدیریت کردن فروش و هزینه‌های تنظیم و هماهنگ کردن حمل و نقل بهره برداری می‌کند. این مثالی از کار تجارتی سنتی سوگوشوشا می‌باشد.