کوتاهی در مدیریت واردات یعنی نابودی 130 میلیون شغل
ابراهیم رزاقی اقتصاددان ارشد دانشگاه با اشاره به آمارهای ارائه شده از واردات بی‌رویه کالاهای غیرضروری، اظهار داشت: طبق معیاری که سازمان ملل متحد آن را تهیه کرده، با 10 هزار دلار می‌توان یک شغل پایدار ایجاد کرد. بنابراین با 70 میلیارد دلار توان ایجاد 7 میلیون شغل وجود دارد. اما این در شرایطی خواهد بود که از تولید داخلی حمایت شده و واردات به سمت کالاهای سرمایه‌ای سوق پیدا کند تا به تبع آن کارخانجات تولیدی بتوانند فعال شوند.
این استاد اقتصاد دانشگاه در مصاحبه با راه‌دانا به انتقاد از نوع کالاهای وارداتی پرداخت و خاطرنشان کرد: کالاهای وارداتی به کشور ما در 3 قالب مصرفی، سرمایه‌ای و واسطه‌ای تقسیم می‌شوند که متاسفانه 80درصد کالاهای وارداتی به کشور ما از نوع مصرفی هستند. در مقابل نیز اکثر کالاهایی که از کشور ما صادر می‌شود یا خام هستند یا برای تولید آنها هزینه‌های بسیاری به دولت تحمیل شده است. از این رو ارزآوری این نوع کالاها نیز چندان چشمگیر نیست و تاثیر آنچنان بر اقتصاد کشور نخواهد داشت.
رزاقی در ادامه یادآور شد: امروز 40 درصد مواد غذایی ما از طریق واردات تامین می‌شود و این یک آمار نگران‌کننده است. سیاست تعدیل اقتصادی و اصلاح ساختاری در کشور ما از دوران هاشمی‌رفسنجانی در ایران آغاز شد که سر منشا بسیاری از مشکلات اقتصادی نیز بود. یعنی بخش دولتی از اداره اقتصاد کنار گذاشته و بازار بر اقتصاد حاکم شد. این دقیقا همان طرحی است که سازمان بین‌المللی پول آمریکا به 170 کشور دنیا برای شکوفایی اقتصادی ارائه داد اما هیچیک از آنها نیز پیشرفت نداشت.
در طول این سال‌ها نیز ما 1300 میلیارد دلار واردات کالا داشته‌ایم که با این رقم، 130 میلیون شغل ایجاد می‌شد. این در حالی است که در طول دوران 26 سال گذشته تنها 13 میلیون شغل ایجاد شده که 5 میلیون از آن نیز دلالی است و جزو مشاغل به حساب نمی‌آید.
این اقتصاددان کشورمان همچنین معتقد است: برخی اقدامات اقتصادی ما در داخل کشور به سمت و سویی گرایش پیدا کرده که حتی آمریکایی‌ها نیز دیگر چنین روش‌هایی را در اقتصاد در پیش نمی‌گیرند. کشوری مثل آمریکا که لیبرال‌ترین اقتصاد دنیا را دارد وقتی می‌بیند اقتصاد سرمایه‌داری لیبرال به بن بست رسیده است، رو به تولید داخلی آورده و از واردات کالا جلوگیری می‌کند. علاوه بر این به پرداخت یارانه به تولیدکنندگان داخلی می‌پردازد تا این تولیدکنندگان بتوانند در مقابل واردات کالاهای خارجی رقابت کرده و در داخل کشورشان اشتغال ایجاد کنند. این در حالی است که در کشور ما دولت توجهی به نظریات ایجاد شده ندارد و روش‌هایی در پیش گرفته که موجب ورشکسته شدن تولیدکنندگان می‌شود.
رزاقی عنوان کرد: چه لزومی دارد که ما 2 میلیارد دلار صرف واردات لوازم آرایشی کنیم؛ یا اینکه وقتی ما خودمان می‌توانیم علوفه، گندم، ذرت، شکر و کالاهای بسیار دیگر را که می‌توانیم در داخل تولید کنیم چرا از خارج وارد می‌کنیم. امروز بالاترین سود در کشور ما در شغل دلالی است و همین واسطه‌ها و دلال‌ها هستند که در برابر تهاجم اقتصادی دشمن خارجی، از نیروهای متجاوز حمایت و دفاع کرده و 700 هزار میلیارد تومان نقدینگی بخش خصوصی را در اختیار خود قرار داده‌اند. حال سؤال اینجاست که چرا دولت در مقابل چنین رفتارهایی، هیچ اقدامی نمی‌کند. بنابراین باید گفت دولت در شرایطی اقتصاد را اداره می‌کند که هیچ شباهتی به دفاع از حقوق مردم ندارد.