برنده نوبل اقتصادي: دولت ناکارآمد عامل اصلي فقر است
اين جايزه به دليل تحقيقات بي‌شمار اين اقتصاددان که در خصوص مفهوم فقر انجام داده است، اعطا شد. شايد بتوان گفت يکي از بزرگترين کارهاي ديتون، ساخت الگويي در جهت تعيين فقر است. يکي از اعضاي آکادمي سلطنتي علوم سوئد که جايزه نوبل را اهدا مي کند، گفت: «در دهه 1980، تحقيقات در حوزه اقتصاد توسعه عمدتا تئوري بود و در جايي که اين موضوع به صورت تجربي آزمايش مي‌شد بر اساس داده انباشته از حساب هاي ملي صورت مي‌گرفت.
اما اين روش اکنون تغيير کرده است.» وي در ادامه افزود: «ديتون در تحقيقات اخير خود نشان مي‌دهد که چگونه مي‌توان اقدامات قابل اعتماد در زمينه سطوح مصرف خانوار فردي را براي تشخيص مکانيسم توسعه اقتصادي مورد استفاده قرار داد.»به گزارش دنياي اقتصاد، در سال 2013، ديتون کتاب «فرار بزرگ» را چاپ کرد که يک ارزيابي از ثروت، رفاه و نا برابري از زمان اوايل قرن 19 بود.
اين دانشمند بريتانيايي استدلال کرد که مانع اصلي براي مبارزه با فقر در کشورهاي فقير جهان وجود دولت هاي ناکارا است تا نبود منابع کافي. وي همچنين از کمک هاي جهاني انتقاد مي‌کند و استدلال مي‌کند که اين امر ممکن است فقر را بيشتر کند تا اينکه مفيد باشد.ديتون سال ها منتقد رسمي تعريف خط فقري است که بانک جهاني از سال 1990 استفاده مي‌کند. در مصاحبه اخير که ديتون با فايننشال تايمز داشته وي گفته است که خط فقر گمراه‌‌کننده است و بانک جهاني را به تضاد منافع متهم کرد. اين بانک خطي را درنظر مي‌گيرد که هيچ‌کس نمي‌داند آن را کجا قرار دهد. من اعتقاد دارم که بانک جهاني درخصوص برخي از نهادها تورش ( سوگيري)دارد و اينگونه به‌نظر مي‌آيد که اين مرکز بيشتر به دنبال پيدا کردن فقراي بيشتر است تا به دنبال حل اين مسئله.»